امادگی و هماهنگی برای پرش

 - قبل از شروع به حرکت وسیله پرنده و در صورت امکان قبل از سوار شدن به وسیله پرنده زیپ های لباس بالدار خود را بسته و آن را در حالت آماده پرواز قرار دهید. 

انجام دادن این مورد علاوه بر اینکه از درگیر شدن بال ها با قسمت های مختلف وسیله پرنده در حین سوار شدن به آن جلوگیری می کند در مواقع بوجود آمدن موقعیت های اضطراری که احتیاج به خروج پیش از موقع پیش می آید می تواند به سرعت عمل شما در خروج از وسیله پرنده کمک نماید ، همچنین خروج از وسیله پرنده در حالتی که بال های لباس بالدار شما در حالت باز قرار دارد می تواند خطر درگیر شدن چتر با آن باله ها را بوجود آورد . 

 - به مسئولین بخش منیفست محل پرش ، خلبان و سایر چتربازانی که همراه شما سوار هواپیما می شوند در مورد قصد خود بر اینکه تصمیم به پرش با لباس بالدار را دارید اطلاع رسانی کنید و مسیر و زاویه حرکت خود در حین سقوط و ارتفاع باز کردن چتر را به همه آنها اطلاع دهید . 

 - مسیر پرواز خود را از قبل مشخص نموده و در مورد آن با سایر چتربازانی که همراه شما داخل هواپیما می شوند صحبت کنید. 

 - در مناطق پرش پر ترافیک که چند وسیله پرنده در یک زمان مشغول حمل چتربازان می باشد این اطلاعات باید در اختیار خلبان هواپیما نیز قرار گیرد تا وی بتواند این اطلاعات را در اختیار خلبانان سایر وسایل پرنده نیز قرار دهد تا از برخوردهای احتمالی در حین سقوط با سایر چتربازان جلوگیری شود . 

 خروج از وسیله پرنده

 - در هنگام خروج از وسیله پرنده نیز مانند سایر چتربازان در هنگام حرکت به سمت درب خروج سعی کنید که لباس بالدار خود را در حالت جمع نگه دارید با انجام این کار علاوه بر اینکه از گیرکردن لباس با وسائل سایر چتربازان جلوگیری می کنید به خلبان وسیله پرنده نیز این امکان را می دهید که ارتباط چشمی و تصویری خود را نیز با درب خروج و کنترل اوضاع و ترتیب پرش را داشته باشد . 

این موضوع زمانی اهمیت پیدا می کند که شما بر طبق صحبت قبلی با خلبان درخواست کم کردن سرعت حرکت را برای خروج خود از وسیله پرنده را داشته اید . در وسیله های پرنده ای که چتربازان از درب بغل خارج می شوند این موضوع دارای اهمیت بیشتری می باشد چون خلبان باید متوجه شود که آیا سایر چتربازان از درب خارج شده اند و شما آماده پرش می باشید تا بتواند برای پرش شما سرعت حرکت وسیله پرنده را کم کند . 

به محض اینکه بر طبق قرار قبلی خود با خلبان ، سرعت وسیله پرنده کم گردید، خود را به درب خروج نزدیک کرده و آماده پرش و خروج شوید ولی قبل از خروج یک بار دیگر سرعت ، سمت و زاویه پرواز وسیله پرنده را بررسی کنید و چنانچه در مسیر و سرعت دلخواه مورد نظر شما قرار ندارد دوباره این موضوع را به خلبان تذکر دهید .

در صورتیکه مسیر حرکت و یا سرعت حرکت وسیله پرنده مورد دلخواه شما نبود به هیچ عنوان اقدام به پرش نکنید و سعی در اصلاح آن نمائید و چنانچه با انجام این کار زمان را از دست دادید و از محدوده منطقه پرش خارج شدید از خلبان درخواست پرواز مجدد در مسیر تعیین شده را نمائید و چنانچه امکان انجام این کار برای خلبان نبود پرش خود را کنسل کنید و به یاد داشته باشید که هیچ پرشی به اهمیت و ارزشمندی سلامتی شما نخواهد بود . 

 - پس از بررسی تمام جوانب و مهیا بودن شرایط پرش از درب خارج شوید و با جمع کردن لباس بالدار خود ، همانطور که در روند آموزش به شما یادآوری شده ، تا دور شدن از وسیله پرنده به سقوط خود در این حالت ادامه دهید .

 پس از دور شدن از وسیله پرنده و باز کردن لباس بالدار خود ، یکی از اولین کارهایی که باید انجام شود پیدا کردن موقعیت خودتان بر روی آسمان ، پیدا کردن نقطه فرود بر روی زمین و پرواز در مسیر و الگوی پرواز از پیش تعیین شده توسط خودتان می باشد . 

حرکت در مسیر از پیش تعیین گردیده بسیار مهم می باشد به دلیل اینکه شما را در فاصله ایمنی از سایر گروه های در حال سقوط قرار می دهد ، شما را دور از مسیر حرکت سایر وسائل پرنده قرار می دهد و در آخر اینکه به فرود شما در منطقه مورد نظر و از پیش تعیین شده توسط شما کمک می کند . 

یکی از خطراتی که پرش کنندگان با لباس بالدار را در پرش از هواپیماهائی که درب خروج آنها از بغل می باشد تهدید می کند ، خطر برخورد با بال افقی و انتهایی هواپیما یا همان دم می باشد . 

از آنجائیکه لباس های بالدار دارای سطح زیادی می باشند ، وجود این سطح در هنگام خروج از وسیله پرنده باعث برخورد جریان هوا با لباس شده و در مواردی فرد پرنده با قسمت عقبی هواپیما برخورد می کند . 

دو عامل اصلی به طور معمول می تواند باعث این برخورد گردد یکی از عوامل چگونگی خروج و عملکرد خود نفر پرنده و عامل دیگر چگونگی عملکرد خلبان وسیله پرنده می باشد . 

در دوره های آموزش استفاده از لباس بالدار یکی از مراحلی که بر روی آن تأکید زیاد می باشد چگونه خارج شدن از درب وسیله پرنده است که ارتباط صحیح و درست داشتن با خلبان وسیله پرنده نیز بخشی از این روند می باشد . 

در حین خروج از وسیله پرنده عامل اصلی که باید بسیار زیاد بر روی آن تأکید صورت گیرد این موضوع می باشد که نفر پرنده در حین خروج می بایست حداقل سطح برخورد با جریان هوای ناشی از حرکت وسیله پرنده با خود را داشته باشد که این موضوع با انجام چند تکنیک و حرکت ساده در حین خروج حاصل می گردد . 

پرش کنندگان در هنگام خروج باید دست های خود را به طرف داخل بدن خود جمع کنند، به بدن خود حالت قوسی شکل (Arch) بدهند و با خم کردن زانوها و به هم نزدیک کردن پاها و با به حداقل رساندن سطح برخورد بدن خود با جریان هوا به این عمل کمک کنند .

 در کنار تمام این اعمال فرد پرش کننده در هنگام خروج با بالاگرفتن سر خود علاوه بر این که به حفظ حالت قوسی بدن خود کمک می کند باعث می گردد که ارتباط چشمی وی با وسیله پروازی برقرار باشد و به این ترتیب از زمان دور شدن از باله عقبی وسیله پرنده آگاهی می یابد . 

هرچند که این مهارت ها در ابتدا برای عدم برخورد با باله های افقی و عقبی وسیله پرنده در این نوع پرش ها توصیه می شود ولی در اصل این مهارت ها در طی دوره آموزش پرواز با لباس بالدار به تمامی هنر آموزان این رشته آموزش داده می شود چون با کم کردن سطح برخورد بدن با جریان هوا در هنگام خروج از وسیله پرنده شما می توانید به پایداری و حفظ حالت صحیح بدن خود در لحظات اولیه خروج از وسیله پرنده نیز کمک زیادی نمائید . 

همانطور که در ابتدا نیز ذکر گردید عملکرد خلبان وسیله پرنده ، مخصوصاً اگر پرش کنندگان در مراحل ابتدائی آموزش و انجام این نوع پرش باشند نیز از عوامل تأثیرگذار در این پرش ها می باشد .

 به طور کلی کم کردن سرعت پرواز وسیله پرنده در پرش های با لباس بالدار به ایمنی و درستی انجام این پرش ها کمک زیادی خواهد کرد  همچنین پرواز در سطح کاملاً افقی و بدون زاویه از عوامل کمک کننده به انجام این نوع پرش می باشد . 

 باز کردن چتر در پرشهای با لباس بالدار 

اجازه بدهید یک بار به اتفاق روش کلاسی و آموزش داده شده  باز کردن چتر در سقوط آزاد را با هم مرور کنیم. 

در حین سقوط و پس از کنترل کردن ارتفاع با نگاه کردن به ارتفاع سنج و نزدیک شدن به ارتفاع باز کردن چتر ابتدا با ۲ تا ۳ بار تکان دادن دست بقیه چتر بازان در حال سقوط را از قصد خود در باز کردن چتر آگاه میکنیم سپس دست چپ را به سمت جلو و بالای سر خود آورده و با دست راست اقدام به گرفتن و رها کردن پایلوت شوت می کنیم .

متأسفانه این روش باز کردن چتر در پرش های با لباس بالدار wingsuit به جز در مورد آخر که گرفتن و رها کردن پایلوت شوت می باشد هیچ کاربردی ندارد . 

در حقیقت به دلیل سطح زیاد و فشاری که بر روی این نوع لباس ها وجود دارد اصلاً امکان انجام این کار وجود ندارد و پرندگان در این نوع پرش قادر به تکان دادن دستهای خود به جهت علامت دادن و یا بالا آوردن دستهای خود نیستند . 

در پرش وینگ سوت و در مرحله باز کردن چتر تمرکز عمده پرش کنندگان بر روی کنترل بر روی وینگ سوت و قرینه بودن کامل حالت بدن در هنگام باز شدن چتر می باشد و برای گرفتن و رها کردن پایلوت شوت نیز به دلیل حفظ این حالت توصیه به عقب کشیدن هر دو دست برای گرفتن پایلوت شوت می باشد که از این طریق حالت بدنی قرینه و با ثبات حفظ می گردد . 

در مراحل اولیه استفاده از wing suit و برای کسانی که به تازگی تجربه پرش با این نوع لباس را تجربه می کنند روش توصیه شده هنگام باز کردن چتر شامل چهار مرحله می باشد. 

مرحله اول : ایجاد حالت قوسی در بدن (Arch)

مرحله دوم : خم کردن زانوها

مرحله سوم : تغییر حالت دادن بال پشتی لباس های بالدار  tail wing

مرحله چهارم : باز کردن چتر و حفظ حالت قرینه و با ثبات بدن 

- با ایجاد حالت قوسی بر روی بدن مسیر و سمت حرکت که نزدیک به سطح افقی می باشد به سوی حرکت عمودی و رو به زمین تغییر پیدا می کند و آهنگ سقوط در مقایسه با روند حرکت رو به جلو کمی افزایش می یابد . 

- با خم کردن زانوها شما به کم شدن سرعت پیشروی کمک می کنید .  

- با تغییر حالت دادن باله پشتی لباس از بوجود آمدن خلأ در ناحیه پشت لباس بالدار جلوگیری می کنید و به در جریان باد قرار گرفتن پایلوت شوت از این طریق کمک خواهید کرد . 

با انجام این سه مرحله و اضافه کردن مرحله آخر یعنی باز کردن چتر در حالتی که بدن در حالت کاملاً تحت کنترل قرار داشته باشد روند باز کردن چتر در پرش با لباس بالدار کاملاً شبیه روش و حالت باز کردن چتر در حالت سقوط آزاد می باشد و این روش بهترین و توصیه شده ترین روش برای کسانی می باشد که در مراحل اولیه و ابتدائی استفاده از لباس بالدار می باشند . 

مضافاً بر اینکه باید اکیداً دقت شود که روش باز کردن چتر در مراحل ابتدائی و پیشرفته در استفاده از وینگ سوت کاملاً متفاوت می باشد . 

از آنجاییکه در مراحل پیشرفته تر استفاده از وینگ سوت اندازه این لباس ها بزرگتر و سطح آنها بیشتر نیز می گردد و این بزرگی سطح باعث افزایش فشار موجود برروی این لباس ها نیز می گردد احتمالا اجرای چهار مرحله ذکر شده در بالا در این موارد غیرممکن می گردد به عنوان مثال به وجود آوردن تغییر حالت در باله پشتی در جهت جلوگیری از بوجود آمدن جریانات هوای نامتعادل ، باعث ایجاد عدم پایداری و ثبات در مسیر حرکت و سقوط نفر پرنده می گردد .

 همچنین استفاده از لباس های بالدار بزرگ باعث افزایش سرعت حرکت افقی نفر پرنده نیز می گردد و این سرعت افقی اجازه قرار گرفتن پایلوت شوت در جریانات هوائی نامتعادل حاصل شده در پشت و بالای لباس های بالدار را نمی دهد 

و چنانچه اقدام به کم کردن سرعت کنند باز هم به دلیل بزرگ بودن سطح این لباس های بالدار، جریان های هوائی نامتعادل در پشت لباس افزایش یافته و باعث عدم عملکرد صحیح پایلوت شوت می گردد . 

همچنین در طرف مقابل سرعت زیاد داشتن هم باعث بروز مشکلاتی می گردد ، از جمله اینکه در سرعت خیلی زیاد بندها و یا کیسه محتوی می تواند با برخورد به لباس و سطح عقبی لباس بالدار و یا حتی پای نفر پرنده مشکلاتی را برای وی ایجاد کند و در مواردی باعث پارگی wing suit شود . 

با توجه به موارد بالا بسیار مهم می باشد که در روند استفاده از وینگ سوت و قدم گذاشتن به مراحل پیشرفته تر از آموزش و مشاوره یک مربی با تجربه در این زمینه استفاده کنیم .